37. Donna Tartt "Szczygieł"

„Wielki smutek, który dopiero teraz zaczynam pojmować: nikt nie wybiera własnego serca. Nie możemy zmusić siebie do tego, żeby chcieć czegoś, co dobre dla nas lub dla innych ludzi. Nie wybieramy tego jacy jesteśmy.”

 Tytuł: Szczygieł

Autor: Donna Tartt

Tłumaczenie: Jerzy Kozłowski

Ilość stron: 844

Wydawnictwo: Znak

Ocena na Lubimy Czytać: 7,6/10

Moja ocena: 7/10

Opis wydawnictwa: Jak daleko można się posunąć, by oszukać los? Theo Decker cudem udaje się przeżyć wybuch. W irracjonalnym odruchu wykrada z ruin muzeum niewielki obraz. Ulubiony obraz matki, którą stracił w zamachu.  Szczygieł, pilnie strzeżony symbol bezpowrotnie utraconego życia, będzie towarzyszył Theo w nieustającej podróży: od ekskluzywnych apartamentów przy Park Avenue po rozpustę półświatka w Las Vegas. Z podupadającego nowojorskiego antykwariatu po ciemne zakątki Amsterdamu. Obraz, który początkowo jest dla Theo bezcennym skarbem, z czasem sprowadzi na niego śmiertelne niebezpieczeństwo. Szczygieł to epicka opowieść o utracie i obsesji, przetrwaniu i bezlitosnych kolejach losu, którego nie da się oszukać. Powieść, która łączy w sobie elementy zagadki kryminalnej i Bildungsroman. Szczygieł to największe wydarzenie literackie ostatnich lat – powieść zdobyła Nagrodę Pulitzera i Carnegie Medal, była nominowana do National Book Critics Circle Award i Bailey’s Prize, znalazła się na listach najlepszych powieści roku ponad trzydziestu opiniotwórczych mediów. Była bestsellerem między innymi w Stanach Zjednoczonych, Francji, Włoszech i Niemczech. (Źródło: Wydawnictwo Znak)

„Tylko od czasu do czasu zauważyłem łańcuch na stópce ptaszka lub zastanawiałem się nad tym, jak okrutny zgotowano mu los - wzbijał się na krótko, zmuszony do powrotu zawsze w to samo smutne miejsce.”

Moja opinia: Nie jest to moje pierwsze spotkanie z piórem autorki. Mam za sobą już świetną „Tajemną historię”, która bardzo przypadła mi do gustu, a także „Małego przyjaciela”, który moim zdaniem był jakimś nieporozumieniem. Jednak nie zrażając się sięgnęłam po „Szczygła” do którego miałam dwa podejścia i mam mieszane uczucia. O czym jest ta opowieść? Tak naprawdę mam wrażenie, że o wszystkim po trochu i każdy znajdzie w tej bardzo obszernej książce coś dla siebie. Przeczytamy tutaj o dzieciństwie Theo, o traumie tego młodego człowieka po przeżyciu ataku terrorystycznego, o sztuce, o wielkiej miłości rodzicielskiej, o tęsknocie, samotności, o życiu w nałogu, a także o sile przyjaźni.

Jak zwykle język autorki jest piękny i bogaty, jak ktoś kiedyś napisał „jest to uczta literacka”.  Znajdziemy w tej książce wiele opisów przeżyć, uczuć wewnętrznych, a także zwykłej codzienności. Lektura zdecydowanie skłania do refleksji, jednak czegoś mi w niej brakowało. Może trochę szybszej akcji? Ciężko mi ocenić. Spodziewałam się chyba czegoś naprawdę „wow”. Zwłaszcza po „Tajemnej historii”, którą byłam zachwycona i która postawiła wysoko poprzeczkę, a otrzymałam bardzo dobrą, lecz nie rewelacyjną powieść.

Czy polecam? Tak. Myślę mimo wszystko, że każdy choć raz w życiu powinien mieć styczność z tego typu specyficzną na Donny Tartt literaturą, a także żeby móc wyrobić sobie własne zdanie na jej temat.

domiczyta